بیش از ۴۰۰ میلیون کودک در جهان در فقر زندگی میکنند و دستکم از دو نیاز اساسی روزانه مانند تغذیه و بهداشت محروماند. تحلیلها نشان میدهد ۱۱۸ میلیون کودک با سه یا تعداد بیشتری محرومیت شدید مواجهاند و ۱۷ میلیون کودک چهار یا تعداد بیشتری محرومیت را تحمل میکنند.
براساس گزارش مرکز آمار، در سال ۱۴۰۱ بیش از یک میلیون دانشآموز در ایران ترک تحصیل کردهاند. این بحران آموزشی همزمان با کمبود ۳۳۵ هزار معلم، نگرانیها درباره آینده تحصیل و توسعه انسانی کشور را افزایش داده است.
جمعیت کودکان مهاجر محصل در ایران بعد از موج جدید مهاجرتی، ۲۵ درصد افزایش داشته و شامل ۱۲۰ هزار نفر است. در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱، ۵۰۷ هزار دانشآموز مهاجر افغانستانی، ۳.۱ درصد از کل جمعیت دانشآموزی ایران را تشکیل میدادند.
طبق آمار اعلام شده در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، تعداد ۹۰۲هزار و ۱۸۸ کودک در مقاطع مختلف تحصیلی از تحصیل بازماندهاند که این رقم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به ۹۲۸هزار و ۷۲۹ کودک رسیده است
طبق سالنامه آماری سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲، استان خوزستان با یک میلیون و ۸۷ هزار و ۵۰ دانشآموز، از نظر تعداد کل دانشآموزان به تفکیک استان در همین سال تحصیلی در رتبه چهارم قرار داشت، بیشترین درصد بازماندگان از تحصیل در ایران مربوط به استانهای سیستانوبلوچستان، تهران، خراسان رضوی، خوزستان و شهرستانهای تهران است
معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی میگوید: در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹، آمده است که ثبتاحوال و آموزش و پرورش باید ۳ ماه قبل از آغاز مدرسه، نشانی دانشآموزان بازمانده از تحصیل را به بهزیستی بدهند تا پیگیریهای لازم در این حوزه انجام شود.
کد خبر: ۳۳۲۰۲۱ تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۷/۲۱
تأملی در یک ویدئو؛ در روستای میانکوه سنقز اساسا مدرسهای وجود ندارد
ترک تحصیل کودکان تنها محرومیت امروز نیست، بلکه تضمین فقر فردای آنان است. کودک بازمانده از تحصیل، مهارت و دانش لازم برای ورود به بازار کار رسمی را به دست نمیآورد، در نتیجه در بزرگسالی تنها گزینههای پیش رویش مشاغل غیررسمی، کمدرآمد و پرخطر است.
مرزنشینان سیستان و بلوچستان که با پاکستان و افغانستان همسایهاند، از سالها پیش با بیشناسنامگی مواجهند، آنها نه تنها در این استان که در ۴ استان دیگر ازجمله خراسان، گلستان، کرمان و آذربایجانغربی هم حضور دارند و دولتها تاکنون نتوانستهاند برای رفع مشکل آنها چارهای بیندیشند.
آمارهای رسمی نشان میدهد که رقمی حدود ۱۰٪ تا ۳۸٪ از دانشآموزان (یعنی ۱۰۰ تا ۳۳۰ هزار نفر) فقط بخاطر فقر ترک تحصیل میکنند! مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی، دلیل اصلی بازماندگی از تحصیل دانشآموزان را مشکلات مالی عنوان کرده است.طبق این آمار حدود ۷۰ درصد از افرادی که ترک تحصیل میکنند از دهک یک تا پنج یعنی از ضعیفترین اقشار جامعه هستند!
رییس جمهور در امور توسعه روستایی و مناطق محروم کشور بیان کرد: مسئولیت اجتماعی شرکتهای بزرگ میطلبد که به روند توسعه پایدار و متوازن در استانها کمک کنند که رئیسجمهور تأکید کرد مسئولیت اجتماعی شرکت برای جبران وضعیت ناهنجار کیفیت فضاهای و کمبود فضاهای آموزشی کمک کنند.
بازماندگی از تحصیل در ایران نتیجه عواملی شامل فقر، بیکاری، نابرابری جنسیتی، دسترسی جغرافیایی و کیفیت پایین نظام آموزشی است. این مسئله بهویژه در میان دختران روستایی و خانوارهایی با سرپرست بیکار یا با تحصیلات پایین، شدت بیشتری دارد.
در مقطع ابتدایی نیز شمار بازماندگان از ۱۵۶ هزار نفر به بیش از ۱۷۱ هزار نفر رسیده و در دوره اول متوسطه این عدد به ۱۹۸ هزار و ۱۰۹ نفر افزایش یافته است. همچنین نرخ ترک تحصیل به ۲۴۷ هزار و ۲۴۲ نفر در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ رسیده است.
در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳، تعداد ۹۹۲,۳۲۱ دانشآموز در ایران از تحصیل بازمانده بودند. از این تعداد، ۱۹۲,۰۰۰ نفر در مقطع ابتدایی، ۲۱۴,۰۰۰ نفر در مقطع متوسطه اول و ۵۸۶,۰۰۰ نفر در مقطع متوسطه دوم از تحصیل خارج شده بودند.
بررسی آمارهای وزارت آموزش و پرورش حکایت از این دارد که نرخ «ترک تحصیل» دانشآموزان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ نسبت به سال قبل کاهشی بوده، اما در عین حال تعداد «کودکان بازمانده از تحصیل» از ۹۰۲ هزار و ۱۸۸ کودک در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به ۹۲۸ هزار و ۷۲۹ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ افزایش یافته است.
مسائل و مشکلات خانوادگی یکی دیگر از عوامل و ریشههای ترک تحصیل یا بازماندگی از تحصیل است. حدود ۳ تا ۴ درصد از کودکان بازمانده از تحصیل در دورههای مختلف تحصیلی به دلیل بدسرپرستی و مسائل و مشکلات مرتبط با والدین خود نتوانستهاند در مدرسه حضور داشته باشند.
دلایل متعددی میتوان برای تناقض میان قوانین و اسناد بالادستی (مانند اصل ۳۰ قانون اساسی و سند تحول بنیادین آموزشوپرورش) و بازماندگی از تحصیل در ایران (بهویژه برای کودکان مناطق محروم و مهاجران) برشمرد؛ یکی از مهمترین این دلایل، فقر اقتصادی خانوادههاست.
یک کارشناس آموزش گفت: «دانشآموزان دیگر امیدی ندارند که با تحصیلات دانشگاهی بتوانند به شغل و درآمد مناسبی برسند. بسیاری از آنها به جای ادامه تحصیل، ترجیح میدهند زودتر وارد بازار کار شوند، چه در فضای مجازی، چه در مشاغل آزاد. این خطر بزرگی است که متأسفانه در جامعه ما با سرعت بالایی در حال وقوع است.»